ΚΟΥΝΕΛΙ - η φροντίδα του (α΄ μερος)

                                                        Η ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΤΟΥ ΚΟΥΝΕΛΙΟΥ

Το κατοικίδιο κουνέλι στη φυση,είναι απογονος του αγριου κουνελιου. Δεν εχει σχεση με τον λαγο,από τον οποιο διαφέρει  γενετικά(48 χρωμοσώματα) και ανατομικά(πιο μακριά αυτια,νυχια με σχισμη,κιτρινη ιριδα,κυοφορει 40 ημερες κ.α.)  Το κουνελι εχει 44 χρωμοσωματα,κοντα αυτια,κυοφορει 31 ημερες ,τα νυχια του δεν εχουν σχισμη,κτλ.Υπαρχουν περιπου 100 φυλες κουνελιων.

  Τα κουνελια είναι κοινωνικά ζώα που εύκολα προσαρμόζονται στην ζωή σε ένα διαμέρισμα.

  Το κουνέλι πρέπει να ζει σε ειδικά κλούβια, με ικανοποιητικό χώρο(οι μικρόσωμες φυλές μέχρι 2 κιλά απαιτούν ελάχιστο χώρο 0.5 τετραγωνικά μετρά για κάθε ζώο).Το υλικό του κλούβιου πρεπει να είναι από πλαστικό ή μεταλλικό υλικό και όχι από ξύλινο. Το δάπεδο του κλούβιου πρέπει να είναι ομοιογενές πλαστικο,καλυτερα χωρίς τρύπες. Το κλουβί καλό ένια να έχει σε κάποιο σημείο σανό ή αχυρο.Ακομα θα μπορούσε το κουνέλι να εκπαιδευτεί να λερώνει σε λεκάνη με άμμο και η γάτα.

  Η θερμοκρασία του χώρου πρέπει να είναι 16-21 βαθμοί κελσίου και να έχει σχετική υγρασία 40-60%.

 Πρέπει να υπάρχει υπόστρωμα από ειδικό ροκανίδι.Το πριονίδι δεν είναι καταλληλο.Επισης το υποστρωμα θα πρεπει να αλλάζεται μια φορά την εβδομάδα τουλάχιστον.

  Τα κουνέλια που ζουν μέσα στο σπίτι θέλουν ιδιαίτερη προσοχή για να μην δραπετευσουν,να μην πέσουν από το μπαλκόνια μην μασήσουν καλωδια,σκουπιδια,φυτα,κ.α.Όταν στο ίδιο κλουβί ζουν κουνέλια διαφορετικού φύλου θα πρέπει να στειρώνονται.

                                            Συμβουλές διατροφής:

Είναι σωστό τα κουνέλια να διατρέφονται με ξηρή φυτά και χόρτα(τριφυλλι,χομομηλι,καροτα,μπιζελια,φασολια,κ.α.)αλλά και με φρέσκα λαχανικά και πράσινα χόρτα(ραδικια,μαρουλια,μαιντανος).Οι έτοιμες τροφές πρέπει πάντα να έχουν μεγάλο ποσοστό ακατέργαστων φυτικών  ινών(15-24%)  και πρωτεϊνών (12-15%).Ακόμα οι έτοιμες βιομηχανοποιημένες τροφές δεν πρέπει να περιέχει κυρίως μηδική επειδή αυτό το φυτο δεν περιέχει αρκετές φυτικές ίνες και περιέχει πολύ ασβέστιο το οποιο μπορεί να προκαλέσει ουρολιθιαση.Πολλες από αυτές τις τροφές περιέχουν πολλούς υδατάνθρακες και λίπη διότι προδιαθέτουν σε παχυσαρκια.Επισης σε παχυσαρκία προδιαθέτεις και το ψωμί,οι ξηροί καρποί και το καλαμπόκι. Στα ανόρεκτα κουνέλια θα μπορούσαμε να δώσουμε κάποιο γλυκό φρούτο ως διεγερτικό της όρεξης(πεπόνι,ανανάς,μούρα).

 Οι πολλές φυτικές ίνες βοηθούν στην σωστή υγιεινή  των δοντιών ,τα όποια συνεχώς μεγαλώνουν ημερησία πρόσληψη τροφής υπολογίζεται ως εξής – 5 gr. τροφής ανά 100 gr σωματικού βάρους ,πχ. ένα κουνέλι με βάρος 2 κιλά πρέπει να τρέφεται με 100 gr τροφής. Το δοχείο του νερού πρέπει να είναι πάντα γεματο.Επισης εάν βλέπουμε ότι το κουνέλι αδειάζει γρήγορα το δοχείο

φαγητου,πρεπει να του δίνουμε συμπληρώματα σανού και λιχουδιών για κουνελια.Καλο είναι το δοχείο φαγητού να μην αδειάζει τελείως.

Τοξοπλασμωση

Στο άρθρο αυτό θα μιλήσουμε για την τοξοπλάσμωση, μια ασθένεια παρεξηγημένη από πολλούς. Θύμα αυτής της παρεξήγησης είναι κυρίως η γάτα.
Η τοξοπλάσμωση οφείλεται στο πρωτόζωο Toxoplasma gondi. Στη χώρα μας συναντάται στον άνθρωπο και στα ζώα (βοοειδή, πρόβατο, σκύλο, χοίρο, τρωκτικά, κουνέλι, πτηνά κ.α.)
Ο ρόλος της γάτας στον βιολογικό κύκλο του παρασίτου, είναι σύνθετος.
Η γάτα είναι ο τελικός και ο ενδιάμεσος ξενιστής του παρασίτου. Ο άνθρωπος και τα υπόλοιπα ζώα είναι οι ενδιάμεσοι ξενιστές.
Τρόποι μόλυνσης
Ο άνθρωπος, η γάτα και τα υπόλοιπα ζώα μολύνονται με τους εξής τρόπους:
1. όταν τρέφονται με ωμό ή μισοψημένο κρέας (βοδινό, χοιρινό,αρνίσιο, κ.α.)
2. όταν τρέφονται με άπλυτα ωμά χόρτα, λαχανικά και φρούτα,τα οποία έχουν μολυνθεί από άρρωστα ζώα
3. ενδομητρικά και γαλακτογενώς (θηλασμός).
Συμπτωματολογία
Η μολυσμένη από Toxoplasma γάτα, παρουσιάζει συμπτώματα μόνον όταν είναι σε πολύ νεαρή ηλικία ή όταν βρίσκεται σε ανοσοκαταστολή. Στην περίπτωση που παρουσιάσει συμπτώματα, αυτά είναι πυρετός, διάρροια, ανορεξία, εμετός, ληθαργικότητα, κ.α. Η μολυσμένη γάτα απoβάλλει το παράσιτο συνολικά 2 έως 20 ημέρες σε όλη τη ζωή της γάτας. Αυτό συμβαίνει όταν η γάτα τρέφεται με ωμό κρέας.
Σύμφωνα με έρευνες, η συχνότητα μόλυνσης της γάτας στη χώρα μας είναι μόλις 0,9%.
Στον άνθρωπο οι βλάβες εντοπίζονται σε πολλά σημεία του οργανισμού –οφθαλμοί, ήπαρ, αίμα, λεμφαδένες κλπ. Κυρίως νοσούν άτομα σε ανοσοκαταστολή (λευχαιμία, AIDS, κ.α). Κίνδυνος υπάρχει για τις εγκύους (αποβολές) καθώς και για τα έμβρυα. Γι’ αυτό τον λόγο ο προγεννητικός έλεγχος στις γυναίκες έχει ιδιαίτερη αξία.
Πρόληψη
Η γάτα και ο σκύλος πρέπει να τρέφονται πάντα με βρασμένη τροφή (βιομηχανοποιημένη ή μαγειρεμένη τροφή) ή ακόμη με κατεψυγμένο και μετά μαγειρεμένο κρέας.
Τα παραγωγικά ζώα (βοοειδή, αιγοπρόβατα, κουνέλι  πτηνά, κλπ) δεν πρέπει να έρχονται σε επαφή με κόπρανα γάτας
Τα κόπρανα της γάτας πρέπει να απομακρύνονται από την άμμο υγιεινής πολύ συχνά (κάθε 1 ή 2 ημέρες).
Ο άνθρωπος είναι σημαντικό:

• να καταναλώνει πάντα βρασμένο ή καταψυγμένο κρέας
• ποτέ να μην καταναλώνει ωμά κρέατα, μισοψημένα (πολύ συχνά το κρέας των παραγωγικών ζώων είναι μολυσμένο με τοξόπλασμα. Με το σωστό μαγείρεμα όπως και με την κατάψυξη, το παράσιτο εξουδετερώνεται εύκολα.
• να πλένει πολύ καλά χόρτα, φρούτα και λαχανικά που τρώγονται ωμά (καρότα, μαρούλι, ντομάτες, κλπ)
• να καταναλώνει πάντα παστεριωμένο ή καλά βρασμένο γάλα, ή γαλακτοκομικά παρασκευασμένα από παστεριωμένο γάλα
• να καθαρίζει τακτικά την άμμο υγιεινής της γάτας. Γυναίκες σε περίοδο εγκυμοσύνης να αποφεύγουν τον καθαρισμό της άμμου
• να φοράει γάντια όταν ασχολείται με τις εργασίες του κήπου και χώματα
• να πλένει προσεκτικά τα χέρια του και τα αντικείμενα που χρησιμοποιεί όταν χειρίζεται ωμό κρέας

Σωστή ενημέρωση και όχι πανικός λοιπόν. Η τοξοπλάσμωση είναι μια σοβαρή ασθένεια για όλους μας - ακόμη και για ανθρώπους που δεν είχαν ή δεν θα έχουν ποτέ τους κατοικίδιο.
Η λύση βρίσκεται στην παιδεία και στην κουλτούρα μας.

Δάγκωμα (δηγμα ) απο φιδι

Tο φίδι ποτέ δεν επιτίθεται αν δεν απειληθεί. Συνήθως επιτίθεται όταν τα κατοικίδια ζώα ή o άνθρωπος τα χτυπήσει ή τα πατήσει. Κατά την διάρκεια του χειμώνα τα φίδια παραμένουν στις φωλιές τους. Στην χώρα μας δηλητηριώδες φίδι είναι η οχιά. Παρ’ όλο που είναι σχετικά λίγα τα περιστατικά αυτά, μπορούν να αποβούν ακόμη και μοιραία για την ζωή του αγαπημένου μας τετράποδου.
Συνήθως τα δαγκώματα γίνονται στα άκρα των ζώων ή στο κεφάλι τους.
Τοξικολογικά στοιχεία
Η μορφή και η βαρύτητα της τοξίκωσης στο δηλητήριο του φιδιού εξαρτάται από το είδος του φιδιού. Το δάγκωμα από οχιά περιέχει 5 έως 50 mg δηλητηρίου. (το αντίστοιχο της κόμπρας 40 έως 50mg) .Μετά από τα γεύματα και μετά την αλλαγή του δέρματος του, το φίδι παράγει πιο δυνατό δηλητήριο.

• το δηλητήριο του φιδιού έχει πρωτεολυτική, αιμολυτική και νευροτοξική δράση. Με την επίδραση του δηλητηρίου παράγεται στον οργανισμό τεράστια ποσότητα ισταμίνης
• το δηλητήριο δεν απορροφάται από υγιές δέρμα και βλεννογόνο

Συμπτώματα

• Συνήθως δαγκώματα από μη δηλητηριώδη φίδια προκαλούν μικρότερου βαθμού συμπτώματα.
• Τη στιγμή του δαγκώματος το ζώο αισθάνεται πολύ μεγάλο πόνο, γρυλίζει, τραβιέται πίσω και έχει τρομαγμένο βλέμμα
• Στο σημείο του δαγκώματος παρατηρείται μεγάλο οίδημα(πρήξιμο), υπεραιμία και ισχυρός πόνος μέσα στο πρώτο εικοσάλεπτο. Το οίδημα παράμενει συχνά για δύο εβδομάδες και μετά σταδιακά μειώνεται σε μέγεθος.
• Στο σημείο του δαγκώματος διακρίνονται δύο μικρές τρύπες (τα σημάδια από τα δόντια του φιδιού). Συνήθως εκεί δημιουργείται απόστημα ή νέκρωση.
• Το ζώο μπορεί να κάνει εμετό, διάρροια και να έχει ταχυκαρδία και ταχύπνοια.
• Αναλόγως το είδος του φιδιού και την ευαισθησία κάθε οργανισμού στο συγκεκριμένο δηλητήριο, η γενική εικόνα του ζώου μπορεί να επιδεινωθεί και να εμφανιστούν σπασμοί, παράλυση, κώμα, άπνοια,ακόμη και θάνατος.

Θεραπεία
Επικοινωνήστε άμεσα με κάποιον κτηνίατρο. Κάθε λεπτό είναι πολύτιμο. Αν αυτό είναι ανέφικτο, προσπαθήστε να:

• ακινητοποιήστε όσο γίνεται το ζώο σας. Κάθε σωματική κίνηση βοηθά την απορρόφηση του δηλητηρίου από τον οργανισμό. Μην αφήσετε το ζώο να περπατήσει μόνο του.
• αν έχετε δει το φίδι αυτό βοηθάει τον κτηνίατρο να εκτιμήσει αν πρόκειται για οχιά ή όχι.
• μην προσπαθήσετε να πλησιάσετε ή να σκοτώσετε το φίδι!! Υπάρχει κίνδυνος για την ζωή σας.
• αν το δάγκωμα βρίσκεται σε κάποιο άκρο, τοποθετήστε το κάτω από το επίπεδο της καρδιάς.
• ανάμεσα στο σημείο του δαγκώματος και στην καρδιά του ζώου, πρέπει να κάνετε σφικτή επίδεση με επίδεσμο ή ταινία, (ή ακόμη και ζώνη παντελονιού).Η επίδεση μπορεί να παραμείνει μέχρι 2 ώρες. Αν το χρώμα του άκρου στο μέρος κάτω από την ταινία επίδεσης αλλάξει (γίνει σκούρο), χαλαρώστε την επίδεση.
• ακινητοποιήστε το άκρο με νάρθηκα (ακόμη και πρόχειρο)
• μην βρέχετε την πληγή διότι αυτό αυξάνει την απορρόφηση του δηλητηρίου από τον οργανισμό.
• μην προσπαθήσετε να ρουφήξετεμε το στόμα το δηλητήριο από την πληγή. Κινδυνεύετε εσείς ο ίδιος.
• διήθηση διαλύματος ξυλοκαϊνης 2% με αδρεναλίνη (1:1000) στην πληγή επιβραδύνει την απορρόφηση του δηλητηρίου.
• ο καυτηριασμός της πληγής βοηθά πολύ στην εξουδετέρωση του δηλητηρίου. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί καυτό σίδερο ή ακόμη και αναμμένο τσιγάρο πάνω στην πληγή.
• μπορείτε να χαράξετε προσεκτικά με ξυραφάκι ή μαχαίρι πάνω στο οίδημα και μετά να πλύνετε την πληγή με βάμμα ιωδίου ή αμμωνία

Αν υπάρχει αντιοφικός ορός αυτός δίδεται ως εξής:

• μέχρι 2 ώρες από το δάγκωμα, ενίεται διηθητικά στην πληγή σε ποσότητα 50ml έως 200ml .Μετά από 2 ώρες από το δάγκωμα ο αντιοφικός ορός χορηγείται μόνο ενδοφλεβίως.
• πάντα κάνουμε υποστηρικτική και συμπτωματική αγωγή στο ζώο.(κορτιζονούχα και αντισταμινικά σκευάσματα, αντιβιοτικά, καρδιοτονωτικά, οροί ενδοφλεβίως, κ.α.)

Πρόληψη
Δεν αφήνουμε ελεύθερο το ζώο μας σε μέρη που γνωρίζουμε ότι ζουν φίδια. Όταν βρισκόμαστε στην εξοχή και ο σκύλος μας κυκλοφορεί ελεύθερος πρέπει έχουμε συνεχή επαφή μαζί του και να έχουμε πάντα μαζί μας ένα κουτί Πρώτων Βοηθειών πλήρες και ενημερωμένο από τον Κτηνίατρό μας.

Τσιμπήματα (νύγματα) εντόμων στα ζώα

Τα πιο συχνά τσιμπήματα στα ζώα συντροφιάς, προέρχονται από μέλισσες και σφήκες και συμβαίνουν συχνότερα κατά τους εαρινούς και καλοκαιρινούς μήνες.
Συμπτώματα
Διακρίνουμε εντοπισμένα και γενικά συμπτώματα. Στο σημείο όπου έγινε το τσίμπημα εμφανίζεται άμεσα οίδημα(πρήξιμο),που χαρακτηρίζεται από θερμότητα, πόνο και υπεραιμία (ερύθημα). Σε περιπτώσεις που το ζώο καταπιεί ένα ζωντανό έντομο και αυτό το τσιμπήσει στην περιοχή του φάρυγγα ή του λάρυγγα από το εσωτερικό οίδημα προκαλείται δύσπνοια που μπορεί να φτάσει μέχρι και σε ασφυξία και θάνατο του ζώου!
Σε περιπτώσεις που το ζώο έχει κάποια αλλεργική προδιάθεση στο δηλητήριο των εντόμων αυτών, τότε κινδυνεύει με αλλεργικό σοκ (αναφυλακτική αντίδραση). Σε τέτοιες περιπτώσεις το ζώο εμφανίζει έλλειψη ισορροπίας ,δυσκολία στην κίνηση, λιποθυμικές τάσεις, σπασμούς, αύξηση σωματικής θερμοκρασίας κ.α. Αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση ,το ζώο πέφτει σε κώμα και επέρχεται ο θανατος. Γι’αυτό τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν, θα πρέπει να είναι άμεσα.
Θεραπεία

• Κατ' αρχήν προσπαθούμε να μεταφέρουμε το ζώο μας στον κτηνίατρο.
• Αν το τσίμπημα είναι πάνω σε πόδι, φροντίζουμε το άκρο αυτό να βρίσκεται κάτω από το επίπεδο της καρδιάς.
• Με ένα τσιμπιδάκι προσπαθούμε να αφαιρέσουμε ολόκληρο το κεντρί, χωρίς να το κόψουμε ή να το πιέσουμε.
• Μπορούμε να κάνουμε εντριβές με αντισταμινικές ή κορτιζονούχες αλοιφές, όπως και δροσερές κοπρέσσες με υπερμαγγανικό κάλιο ή αραιωμένο διάλυμα αμμωνίας σε νερό (1:5).
• Σε πιο σοβαρά περιστατικά χορηγούμε ενέσιμα κορτιζονούχα σκευάσματα ή και ακόμη αδρεναλίνη.
• Σε περιστατικά με οίδημα λάρυγγα γίνεται τραχεοτομία, ακομη και αφαίμαξη.

Πρόληψη
Αποφεύγουμε να αφήνουμε το ζώο μας κοντά σε μελίσσια. Εάν γνωρίζουμε ότι το ζωάκι μας έχει ιστορικό αλλεργικής αντίδρασης, φροντίζουμε μετά από συνεννόηση με τον κτηνίατρο μας, να έχουμε πάντα μαζί μας κάποια απαραίτητα φάρμακα, που αυτός θα μας έχει υποδείξ

Η Δεμοδηκωση στον σκυλο

Αιτιολογία
Η δεμοδήκωση προκαλείται από το παράσιτο Demodex Canis το οποίο βρίσκεται στο δέρμα υγειών σκύλων (θυλάκια τριχών και σμηγματογόνους αδένες). Τα σκυλιά μολύνονται από τη μητέρα τους τις πρώτες ημέρες (3-4) της ζωής τους, με άμεση επαφή.
Παθογένεια
Σύμφωνα με μελέτες, το Demodex canis μπορεί να βρεθεί στο δέρμα κάθε σκύλου αλλά για να εκδηλωθεί η ασθένεια θα πρέπει να υπάρχουν προδιαθεσικοί παράγοντες όπως κακές συνθήκες υγιεινής, διατροφής, συχνά μπάνια, άλλες συνυπάρχουσες ασθένειες (διαβήτης,καρκινογενέσεις κ.α.). Σημαντικό ρόλο παίζει η κληρονομική προδιάθεση. Η δεμοδήκωση δεν μεταδίδεται σε άλλους σκύλους ή στον άνθρωπο.
Συμπτωματολογία
Οι αλλοιώσεις εντοπίζονται στο δέρμα και περιλαμβάνουν ερύθημα, αλλωπεκία, υπερχρωμία, εφελκίδες, εξοίδηση (πρήξιμο) δέρματος, φλύκταινες, έλκη, λειχηνοποίηση, συρίγγια.
Διακρίνονται 3 μορφές δεμοδήκωσης:

• Εντοπισμένη μορφή- νοσούν κυρίως νεαρά σκυλιά (3-6 μηνών). Εμφανίζεται με τις παραπάνω αλλοιώσεις στα μπροστινά πόδια και στο κεφάλι.Υπάρχει ήπιος ή καθόλου κνησμός. Σπάνια εξελίσσεται στη γενικευμένη μορφή
• Γενικευμένη μορφή- νοσούν νεαρά και ενήλικα σκυλιά. Κάποιες ράτσες σκύλων έχουν προδιάθεση για την μορφή αυτή, όπως τα Boxer, Chow chow, Doberman, Μολοσσοί κ.α.

Υπάρχουν οι γνωστές αλλοιώσεις της δεμοδήκωσης αλλά σε πιο βαριά μορφή- αλλωπεκία, εξοίδηση, φλύκταινες, συρίγγια κ.α. καθώς και έντονος κνησμός που συνήθως οφείλεται στην πυώδη δερματίτιδα. Ακόμη είναι δυνατόν να εμφανιστεί πυρετός, λεμφαδενοπάθεια, εξωτερική ωτίτιδα, αδυναμία, ανορεξία, σηψαιμία με θανατηφόρο κατάληξη.

• Δεμοδηκτική Ποδοδερματίτιδα. Οι αλλοιώσεις βρίσκονται κυρίως στα κάτω μέρη των ποδιών. Ενίοτε πρόκειται για αλλοιώσεις που παραμένουν μετά από θεραπεία της γενικευμένης μορφής.

Διάγνωση
Γίνεται από τον κτηνίατρο μετά από μικροσκοπική εξέταση ξεσμάτων από τις δερματικές αλλοιώσεις. Σπάνια θα χρειαστεί βιοψία δέρματος.
Πρόγνωση
Είναι καλή στην εντοπισμένη μορφή και σε νεαρά ζώα. Στην γενικευμένη μορφή κυρίως των ενηλίκων σκύλων, η πρόγνωση είναι επιφυλακτική, διότι πολλές φορές η δεμοδήκωση συνοδεύεται από άλλες σοβαρές ασθένειες οι οποίες επηρεάζουν την υγεία του ζώου.
Θεραπεία
Στην εντοπισμένη μορφή συνήθως υπάρχει αυτοίαση χωρίς καμία θεραπευτική αγωγή.
Στη γενικευμένη μορφή η θεραπεία είναι δύσκολη και απαιτεί καλή συνεργασία μεταξύ ιδιοκτήτη και κτηνιάτρου. Η διάρκεια της θεραπείας είναι μεγάλη (συχνά για 3- 6 μήνες). Περιλαμβάνει παρασιτοκτόνα φάρμακα (αμιτράζη, ιβερμεκτίνη, μιμπλεμυκίνη ) για εξωτερική και συστηματική χορήγηση. Συχνά προηγείται θεραπεία με αντιβιοτικά και αντισηπτικά λουτρά, για την πυώδη δερματίτιδα.
Πρόληψη
Συστήνεται στείρωση σε θηλυκά σκυλιά που γέννησαν άρρωστα κουτάβια καθώς και αποκλεισμός από την αναπαραγωγή των ζώων που στη ζωή τους νόσησαν από δεμοδήκωση.

Εξωτερική ωτίτιδα στα ζώα συντροφιάς

Στο άρθρο αυτό θα μιλήσουμε για των εξωτερική ωτίτιδα (otitis externa), μια συχνή κατάσταση σε όλα τα ζώα συντροφιάς (κυρίως τον σκύλο και λιγότερο την γάτα).
Προδιάθεση
Κάποιες ράτσες εμφανίζουν συχνότερα ωτίτιδα (Γερμανικός Ποιμενικός, Cocker Spaniel, Labrador retriever, Shar Pei, κ.α.). Η ύπαρξη αυτιών με πολλές τρίχες και κρεμασμένα αυτιά προδιαθέτει επίσης για την εμφάνιση εξωτερικής ωτίτιδας.
Αιτιολογία
Πολλά είναι τα αίτια που προκαλούν εξωτερική ωτίτιδα:

• ξένα σώματα όπως μέρη φυτών (άγανα, αγκάθια), σκόνη, μικρές πέτρες κ.α.
• υπερπαραγωγή κυψελίδας από τους κυψελιδοπαραγωγούς και σμηγματογόνους αδένες του αυτιού
• παράσιτα (otodectes cynotis,demodex, notoedres cati, κ.α.) νύμφες, μύγες
• αλλεργικές καταστάσεις (ατοπική δερματίτιδα, τροφική αλλεργία, δερματίτιδα από ψύλλους κ.α)
• αυξημένη υγρασία και κακός αερισμός των αυτιών
• διάφοροι μικροοργανισμοί (σταφυλόκοκκοι, πρωτέας), μύκητες (malassezia pachydermatis, candida albicans)
• πολύ συχνός και βίαιος καθαρισμός των αυτιών
• διαταραχές κερατινοποιήσης οι οποίες μπορεί να οφείλονται σε συστηματικές νόσους (ιδιοπαθής σμηγματόρροια, υποθυρεοειδισμός, σμηγματαδενίτιδα, παρβοεντερίτιδα-τύφος, Νόσος Carre-μόρβα, διαβήτης, λευχαιμία και AIDS γάτας κ.α.).

Συμπτώματα
Κυρίαρχο σύμπτωμα σχεδόν σε όλες τις μορφές ωτίτιδας, είναι ο κνησμός (φαγούρα).Επίσης τα ζώα είναι ανήσυχα, νευρικά, τρίβουν τα αυτιά τους σε αντικείμενα ή στο πάτωμα ή τα ξύνουν με τα πόδια τους. Το πάσχον αυτί είναι συνήθως πρησμένο, με μειωμένη κινητικότητα και κατά την ψηλάφηση υπάρχει έντονος πόνος κυρίως στη βάση του αυτιού.
Το ζώο έχει το κεφάλι του χαμηλά και γερμένο στην πλευρά του πάσχοντος αυτιού. Συχνά υπάρχει έκκριμα με ή χωρίς δυσοσμία. Σε περίπτωση που η φλεγμονή επεκταθεί στο μέσο αυτί (μέση ωτίτιδα) μπορεί να παρουσιαστεί παράλυση του προσωπικού νεύρου (παράλυση του ωτικού πτερύγιου, του άνω χείλους, του βλεφαρικού αντανακλαστικού, σιελόρροια), σύνδρομο Horner (βλεφαρόπτωση, προβολή τρίτου βλεφάρου μύση, ενόφθαλμος)
Πρόληψη - Θεραπεία
Η θεραπεία διαφέρει ανάλογα με τα αίτια και τα συμπτώματα. Αποφασίζεται μόνο από τον κτηνίατρο και μετά από ειδικές εξετάσεις που αυτός θα κρίνει όπως ωτοσκόπηση, μικροσκοπική εξέταση ή και καλλιέργεια ωτικού υλικού, αντιβιόγραμμα, ακτινογραφία, βιοψία κ.α.
Γενικές οδηγίες

• Τακτικός καθαρισμός των αυτιών από τον κτηνίατρο.
• Προσοχή!- να μην χρησιμοποιούνται μπατονέτες, 'ξυλάκια', τσιμπιδάκια κ.α.
• Πριν το μπάνιο τοποθετούμε ένα κομμάτι στεγνό βαμβάκι σε κάθε αυτί. Ζώα με ιστορικό συχνών ωτίτιδων να μην κολυμπούν στη θάλασσα.
• Να αποφεύγεται η επαφή με αδέσποτα ζώα (σκυλιά και κυρίως γάτες).
• Τα μέσα θεραπείας είναι φαρμακευτικά σκευάσματα για τοπική (αλοιφές, σταγόνες, διαλύματα) και για συστηματική χρήση (δισκία, κάψουλες ή σιρόπια).
• Οι ουσίες που χρησιμοποιούμε ποικίλουν αναλόγως των αιτιών. Μπορεί να είναι κυψελιδολυτικά, αντισηπτικά, αντιβιοτικά, αντιφλεγμονώδη, αντιμυκιτικά, παρασιτοκτόνα.
• Σε χρόνιες υπερπλαστικές αλλοιώσεις, οι οποίες δεν ανταποκρίνονται στη συντηρητική αγωγή μπορούμε να επέμβουμε χειρουργικά.

Προσοχή!!! - μη δίνετε φαρμακευτικά σκευάσματα για ωτίτιδες χωρίς τις οδηγίες του Κτηνιάτρου. Υπάρχει κίνδυνος όχι μόνο να μη γίνει σωστά η θεραπεία και να πάρει χρόνια μορφή η ωτίτιδα, αλλά ακόμη να μολυνθεί και ο άνθρωπος από κάποιους μικροοργανισμούς του άρρωστου ζώου!!
Τα ζώα με ωτίτιδα πρέπει να επανεξετάζονται από τον κτηνίατρο κάθε 20 ημέρες μέχρι την οριστική θεραπεία.

Χρονια νεφρικη ανεπαρκεια γατας

Η χρόνια νεφρική ανεπάρκεια (ΧΝΑ) παρατηρείται σε ποσοστό 10-30 % του συνολικού αριθμού ασθενών ζώων που προσκομίζονται στα Ιατρεία Μικρών Ζώων.
Η νεφρική ανεπάρκεια χαρακτηρίζεται από αύξηση στο αίμα αζωτούχων ουσιών και από ηλεκτρολυτικές διαταραχές.
Αιτιολογία
Οποιαδήποτε νεφρική βλάβη μπορεί εν δυνάμει να είναι η αρχή νεφρικής νόσου. Για παράδειγμα η πυελονεφρίτιδα (βακτηριακής προέλευσης), η υπέρταση, κληρονομικές νεφροπάθειες, καθώς και νεοπλασματικές καταστάσεις των νεφρών.
Στάδια της ΧΝΑ της γάτας
Η σταδιοποίηση της ΧΝΝ γίνεται με βάση το επίπεδο του Αζώτου στο αίμα. Στην πράξη, ο καταλληλότερος δείκτης είναι η κρεατινίνη ορού αίματος καθώς και η συμμετρική διμεθυλαργινίνη(SDMA).Φυσιολογικη τιμή SDMA<14μg/dl)

1^ο στάδιο (κρεατινίνη έως 1,6mg/dl και SDMA>14μg/dl)
Είναι δυνατόν το ζώο να μην εμφανίζει συμπτώματα λόγω της αντισταθμιστικής λειτουργίας των νεφρών. Είναι γνωστό πως ακόμη και με 75% των νεφρών εκτός λειτουργίας, τα ζώα δεν εμφανίζουν συμπτώματα. Συχνά βρίσκουμε τυχαία τα αίτια που ξεκινώντας σε αυτό το στάδιο, θα εξελίξουν την ανεπάρκεια στα επόμενα στάδια.
Αυτά μπορεί να βρεθούν σε μια γενική ανάλυση και καλλιέργεια ούρων (πρωτεϊνουρία, βακτηριουρία, γλυκοζουρία). Επίσης σε ακτινογραφία, υπερηχογράφημα ή βιοψία νεφρών, όπως και σε αυξημένη αρτηριακή πίεση.
Σε αυτό το στάδιο μπορούμε θεραπεύοντας το πρωτογενές αίτιο (εάν αυτό είναι δυνατόν), να εμποδίσουμε την εξέλιξη της νόσου.

2^ο στάδιο (κρεατινίνη 1,6 έως 2,8 mg/dl και SDMA>14μg/dl)
Ελαφρά νεφρική αζωθαιμία (νεφρική ανεπάρκεια).
Θεραπευτικά χορηγούμε προστατευτικές ουσίες για τους νεφρούς- μειώνουμε τον φωσφόρο της τροφής, δίνουμε αντυπερτασικά κ.α. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι η μετάβαση στο επόμενο στάδιο διαφέρει για τις γάτες (μήνες ή και χρόνια) και για τους σκύλους (εβδομάδες ή μήνες).

3^ο στάδιο (κρεατινίνη 2,9 έως 5 mg/dl και SDMA>14μg/dl ή αποκλειστικά σε ζώα με κακή θρεπτική κατάσταση όταν έχουμε κρεατινίνη 1,6-2,8mg/dl και SDMA>25μg/dl)
Μέσης βαρύτητας νεφρική αζωθαιμία (νεφρική ανεπάρκεια).
Είναι πολύ σημαντικό να γίνει θεραπευτική προσπάθεια εδώ πριν προχωρήσει η ανεπάρκεια στο ουραιμικό σύνδρομο. Απαιτείται συχνή εργαστηριακή διερεύνηση του ζώου και κατάλληλη αντιμετώπιση των συμπτωμάτων.

4^ο στάδιο (κρεατινίνη > 5 mg/dl  και SDMA>440μg/dl ή σε ζώαμε κακή θρεπτική κατάσταση,ότα εχουν κρεατινίνη 2,9-5.0mg/dl και SDMA>45μg/dl) )
Σοβαρή νεφρική αζωθαιμία. Υπάρχουν ηλεκτρολυτικές διαταραχές (υποκαλιαιμία), μεταβολική οξέωση, εξασθένηση αμυντικών μηχανισμών και αναιμία. Ακόμη έχουμε αφυδάτωση, ανορεξία, εμετούς, στοματικά έλκη, ληθαργικότητα (ουραιμικό σύνδρομο).

Το αλάτι και ο ρόλος του στην Χρόνια Νεφρική Ανεπάρκεια
Οι γάτες με Χρόνια Νεφρική Ανεπάρκεια πάσχουν συχνότερα από Συστηματική Υπέρταση. Σε αντίθεση με τους περισσότερους ανθρώπους , η λήψη αλατιού δεν επηρεάζει την αρτηριακή πίεση στη γάτα. Επομένως, ένα ισορροπημένο γεύμα ως προς το αλάτι (NaCl) είναι επιβεβλημένο.
Συμπέρασμα
Η σωστή αντιμετώπιση του άρρωστου ζώου προϋποθέτει καλή συνεργασία με τον κτηνίατρο, συχνό εργαστηριακό έλεγχο, τήρηση των τροφικών και φαρμακευτικών οδηγιών και συνειδητοποίηση πως πρόκειται για μια χρόνια και δύσκολα αναστρέψιμη νόσο.
Στο μέλλον, ίσως δούμε τέτοια ζώα σε αιμοκάθαρση ή ακόμη και να μεταμοσχεύονται. Ως τότε όμως, η φροντίδα μας τους εξασφαλίζει μια καλή ποιότητα ζωής.

Η Ερλιχίωση στον σκυλο

Αιτιολογία - Τρόπος μετάδοσης
Η ερλιχίωση είναι μια συχνή και σοβαρή ασθένεια του σκύλου που προκαλείται από τα βακτήρια του γένους Erlichia (Erlιchia canis, Erl. ,Platys, Erl.risticii, Erl. chaffensis, Erl. ewingii). Ενδιάμεσοι ξενιστές του βακτηρίου είναι κάποια είδη κροτώνων (τσιμπούρια) τα οποία μεταδίδουν την ασθένεια από μολυσμένο σκύλο σε υγιή σκύλο. Τα τσιμπούρια αυτά μπορούν να μολύνουν καινούρια σκυλιά ακόμη και 4-5 μήνες μετά την αποκόλληση τους από τον μολυσμένο σκύλο. Γι’ αυτό τον λόγο τα σκυλιά κινδυνεύουν ακόμη και για όλο τον χρόνο όταν υπάρχουν οι κατάλληλες κλιματολογικές συνθήκες.
Κλινικά συμπτώματα
Ο χρόνος επώασης ποικίλει από μια έως τρεις εβδομάδες. Υπάρχουν οι οξεία , η υποξεια και η χρόνια μορφή της ασθένειας, αν και πολλές φορές τα όρια μεταξύ τους είναι δυσδιάκριτα.
Τα κύρια συμπτώματα μπορεί να είναι πολλά

• αδυναμία
• καταβολή δυνάμεων
• πυρετός
• ίκτερος
• αιμορραγική διάθεση (αιματουρία, ρινορραγία- επίσταξη, ουλορραγία, μέλαινα).

Εργαστηριακά συχνά υπάρχει αναιμία, θρομβοκυτταροπενία υπερπρωτειναιμία, υπερσφαιριαιμία κ.α.
Διάγνωση
Είναι κατά κανόνα εργαστηριακή. Εξετάζουμε κυρίως το αίμα, αλλά και λεμφαδένες ή μυελό οστών. Γίνονται ορολογικές (ανίχνευση αντισωμάτων) αλλά και η πιο σύγχρονη , αξιόπιστη εξέταση PCR.
Θεραπεία
Η κύρια θεραπεία περιλαμβάνει ην δοξυκυκλίνη για 4 εβδομάδες (φάρμακο εκλογής), την οξυτετρακυκλίνη και την ιμιδοκαρβή (δίνεται και συνδυαστικά με την δοξυκυκλίνη)
Υποστηρικτικά δίνονται γλυκοκορτικοστεροειδή αναβολικά (νανδρολόνη),κορτικοστεροειδη, σιδηρος, αντιβιοτικα (σε πιο βαριά κλινικη εικονα).
Η περιοδική μεταγγιση αιματος σε χρόνια βαριά ελριχίωση βοηθά.
Προληψη
Πρέπει ο σκύλος μας να είναι πάντα απαλλαγμένος από τσιμπούρια. Υπάρχουν αρκετά φάρμακα που είναι αποτελεσματικά κατά των τσιμπουριών-περιλαίμια αμπούλες, σπρέι, λουτρά με ειδικά διαλύματα.
Μόνον ο Κτηνίατρος σας θα σας προτείνει το πιο κατάλληλο. Ο Κτηνίατρος γνωρίζει και τον σκύλο σας και τις ειδικές συνθήκες της περιοχής σας και θα σας προτείνει κάποιο γνήσιο και νόμιμο κτηνιατρικό σκεύασμα. Έτσι ο αγαπημένος σας φίλος δεν θα κινδυνεύει από μια πολύ επικίνδυνη ασθένεια